“Volgens mij zijn we verkeerd gereden.” Onze auto staat voor een villa omringd door wijnranken. Het stalen hek gaat piepend open en er komt een pick-up truck aangereden. Achter het stuur een oudere man. “Bed & breakfast?” In het Italiaans vertelt hij dat de wijn hier geproduceerd wordt, maar we iets verderop slapen. We rijden achter de Italiaan aan. Via kronkelwegen dwars door de wijnvelden, komen we bij een prachtig vrijstaand huis. Daar staat een jonge vrouw ons op te wachten. “You already met the boss”, roept ze lachend. “Benvenuti in Valpolicella!”
Valpolicella: is het een druif of een stad?
Voordat we onze Valpolicella wijnreis met je delen, moeten we het even hebben over die naam. Want wat wordt er nu precies met Valpolicella bedoeld? Het is in elk geval géén druif en ook géén stad.
Valpolicella is een wijnstreek in Noord-Italië, ten oosten van het Gardameer en boven de stad Verona. Het heuvelachtige gebied is ongeveer 40 kilometer breed. Uit de wijnstreek komen vier populaire wijnen. Van licht naar zwaar zijn dat: Valpolicella, Valpolicella Ripasso, Amarone en Recioto. Best opvallend: dat zijn stuk voor stuk rode wijnen.
Wat de Valpolicella Ripasso en Amarone uniek maakt, zijn de ingedroogde druiven. Het drogen van de druiven gebeurt maandenlang op speciale matten, vlak na de oogst. Die techniek is vrij uniek en noemen de Italianen appassimento. De druiven verliezen daardoor veel vocht, wat zorgt voor een hoog suikergehalte (dus een hoog alcoholpercentage) en complexe smaak.
Slapen in een wijngaard
Terug naar onze wijnreis door de Valpolicella-streek. We boeken een meerdaagse wijnervaring bij Buglioni. Een wijnhuis dat waanzinnige wijnen maakt, maar waar je ook kunt overnachten.
Onze eerste slaapplek is een typisch Italiaanse villa – zandkleurig, terracotta dakpannen – en staat tussen lange rijen met wijnranken. Kort nadat onze koffers op de kamer staan, komt er een gekoelde fles witte wijn tevoorschijn. Een perfect begin van onze wijnreis door de Valpolicella-streek.
Wat ook prettig is aan onze slaapplek: in de gemeenschappelijke ruimte staat alles wat je nodig hebt. Inclusief een uitgebreide voorraad wijn van eigen productie. En op loopafstand is een goed restaurant waar ze traditioneel Italiaans koken en – chauvinistisch als ze zijn – enkel hun eigen Buglioni-wijnen schenken. Maar dat is zeker geen straf.
Buglioni
De familie Buglioni deed goede zaken in de textielindustrie. Een aantal jaar geleden besloten ze het roer om te gooien en zich te richten op de productie van wijn. Het zijn niet alleen goede wijnmakers, maar ook slimme ondernemers. Ze hebben hun bedrijf namelijk helemaal rondom die wijnen uitgebouwd.
De Buglioni-familie runt namelijk niet alleen onze slaapplek en het restaurant dat daar vlakbij zit. Ze hebben ook een osteria, wijnbar, visrestaurant en appartement in het centrum van Verona. En je raadt het al: overal schenken ze hun eigen wijnen.
Uitgebreide proeverij
Als we de volgende ochtend met een lichte kater wakker worden, staat er buiten een prima ontbijt voor ons klaar. Dat kunnen we wel gebruiken, want we gaan vandaag veel wijnen proeven.
We rijden naar Osteria del Bugiardo dat er van buiten niet zo uitnodigend uitziet. Dat is binnen heel anders: in het midden een grote bar, verleidelijk ogende hapjes in de vitrine en overal flessen wijn. Als we aangeven dat we voor de proeverij komen, worden we naar een tafel begeleid waar intimiderend veel wijnglazen staan.
Elke wijn van het wijnhuis wordt voor ons ingeschonken. Begeleid door eenvoudige, maar smaakvolle hapjes. De wijn-spijs combinaties zijn interessant: bij een krachtige Amarone krijgen we pure chocola én een rauwe garnaal gemarineerd in olijfolie. De chef wil laten proeven dat een volle rode wijn bij zoveel meer dan alleen een stuk rood vlees past.
Rondleiding van de wijnmaker
Door het enthousiasme van onze ober vergeten we helemaal de tijd. We haasten ons naar de plek waar de wijn wordt geproduceerd, voor een rondleiding. Daar wacht Mariano Buglioni ons op. Hij blijkt de zoon van de oudere Italiaan die ons met zijn pick-up truck naar het hotel bracht.
Gepassioneerd vertelt Mariano over de geschiedenis van het relatief jonge wijnbedrijf en zijn visie. Hij neemt ons mee door de wijnranken, de productieruimtes en langs stalen en houten vaten. Dit is duidelijk Mariano’s levenswerk. Als we vertellen dat we uit Arnhem komen, weet hij zelfs de naam van de lokale wijnhandel die zijn flessen verkoopt.
San Giorgio di Valpolicella
We moeten eerlijk zijn: de Valpolicella-streek is prachtig, maar als je niet van wijn houdt, is er verder weinig te doen. Op aanraden bezoeken we San Giorgio die Valpolicella. Een slaperig dorp gelegen in de bergen, waar je een prachtig uitzicht over de wijnvelden hebt. Leuk om even door de straatjes te wandelen of de kerk te bezoeken, maar daarna heb je ’t wel weer gezien.
Watervallen in een toeristisch park
Een andere populaire activiteit in deze omgeving is Parco delle Cascate. De naam zegt het al: in dit park wandel je langs tallozen watervallen. Na al die glazen alcohol kan ons lichaam wel een stevige wandeling gebruiken en van watervallen worden we altijd vrolijk.
Toch valt Parco delle Cascate ons een beetje tegen. Het is er behoorlijk toeristisch – veel schreeuwende kinderen – en de watervallen zijn lang niet zo indrukwekkend als gehoopt. De hoogteverschillen in het park zijn flink, dus een fles water is geen overbodige luxe.
Als je het park bezoekt, is het de moeite waard om ook even het stadje Molina te bezichtigen. Dat is vrij pittoresk, maar niet uitgestorven. Door het waterval-toerisme zitten er relatief veel winkeltjes, cafés en restaurants.
Eindigen in Verona
Na twee nachten verruilen we onze villa tussen de wijnranken voor een appartement midden in Verona. Mariano Buglioni, die ons eerder de rondleiding gaf, biedt aan om mee te rijden. We zetten onze auto in een parkeergarage buiten het centrum en gooien onze koffers in de auto van de wijnmaker.
Als de Italiaan zijn auto parkeert, staan we midden op Piazze delle Erbe: een gezellig plein gevuld met marktkraampjes en terrassen. “Wacht maar tot je het uitzicht vanaf het balkon ziet”, zegt Mariano lachend terwijl we de trap van een appartementencomplex beklimmen. Hij heeft niets teveel gezegd. Het uitzicht vanaf ons appartement is waanzinnig.
Het ideale moment om Valpolicella te bezoeken
Voor het proeven van de wijn maakt het niet zoveel uit wanneer je de Valpolicella-streek bezoekt. Maar als je een beetje lekker weer zoekt, zijn de maanden mei tot en met september geschikt. De druiven worden meestel geoogst in september en oktober. Als je Verona wil meepikken – wat een absolute aanrader is – kun je beter niet in juni, juli of augustus gaan. Dan is het er namelijk ontzettend druk.
Dank jullie wel voor dit leuke en informatieve verhaal. Deze reis zet ik op mijn bucket list.