Rustig dobbert ons bootje voor de kust van Uvita. De bultrugwalvissen kunnen elk moment boven water komen. Onze gids weet ‘t zeker, maar wij turen al een tijdje naar de zee. Dan duikt er ineens een walvis op, vlakbij onze boot. “That’s a baby whale!” Kort daarna laat een groter exemplaar zich zien. “And there’s his mother.” We kunnen je garanderen dat walvissen spotten in Costa Rica een onvergetelijk avontuur is.
Wanneer kun je walvissen in Costa Rica zien?
Twee keer per jaar verblijven populaties walvissen voor de kust van Costa Rica:
- Van eind december en eind maart
- Van eind juli tot eind oktober
In de laatste periode komen de walvissen om te broeden. De kans is dus groot dat je dan een moeder met haar baby ziet. Al kan dat ook als je in het voorjaar in Costa Rica bent. Wij bezochten het land namelijk in januari en hadden het geluk om een moederwalvis met haar kind te zien.
Bultrugwalvissen spotten
De walvissen die je kunt spotten in Costa Rica zijn bultruggen. Deze vinvis kan wel 12 tot 16 meter lang worden en weegt zo’n 25 tot 30 duizend kilo. De bultrug dankt zijn naam aan de kleine bult op zijn rugvin. Als je goed luistert, kun je deze walvis horen ‘zingen’.
De beste plek om walvissen te spotten
Het kustplaatsje Uvita is een van de beste plekken om de bultrug te zien. Bovendien vind je hier het prachtige Nationaal Park Marino Ballena. Dat laatste woord is Spaans voor walvis, dus dan weet je dat je goed zit.
Wij verblijven vier nachten in een heerlijke villa vlakbij Uvita. Vanaf onze slaapplek is het een kwartiertje rijden naar het Nationaal Park. Daar kopen we kaartjes voor een boottocht, die de volgende dag gepland staat.
Gewapende overvallen
Zo nu en dan zouden er spullen gestolen worden in Nationaal Park Marino Ballena. Sommige toeristen schrijven zelfs over gewapende overvallen. Neem dus zo min mogelijk bezittingen mee en laat waardevolle spullen niet onbeheerd op het strand liggen.
Excursie per boot
We parkeren onze auto voor een paar dollar vlakbij de ingang van het Nationaal Park en melden ons bij de excursie-aanbieder. De drone hebben we in de villa achtergelaten, want het beeld van gemaskerde mannen met kapmessen ging toch een beetje aan ons knagen.
Een vriendelijke gids brengt ons naar de boot. Terwijl we onder de palmbomen over een gouden zandstrand lopen, legt hij enthousiast uit waarom ze ons hier de oranje machine noemen. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het Nederlands elftal en zijn passie voor voetbal. Daarna gaat de gids over op zijn andere passie: bultrugwalvissen.
Die worden goed beschermd in dit natuurgebied. Onze gids kan daarom niet garanderen dat we vandaag bultruggen gaan zien. Maar de kans is groot, verzekert hij ons. Door de dieren met respect te behandelen en vooral niet op te jagen, leren ze dat de boten hier geen gevaar vormen.
De walvissen komen zelf naar ons toe
Onze boot stopt midden op zee en de kapitein zet de motor uit. Goed naar het water blijven kijken, is de opdracht. Iedereen op de boot tuurt zich een ongeluk. Is dat in de verte daar een stukje vin of gewoon een golf?
Dan duikt er ineens – vlakbij onze boot – een bultrug op. We zien slechts een klein stukje van het zoogdier, dat boven water komt om adem te halen. Het is een baby, die waarschijnlijk door z’n moeder omhoog geholpen wordt. Kort daarna komt zij ook boven water: veel groter, nog indrukwekkender. Sierlijk slaat ze haar staartvin tegen de oppervlakte.
Vanaf dat moment is het volgens onze gids een kwestie van tellen. Het kalf moet om de zoveel tijd ademhalen, dus we kunnen vrij nauwkeurig inschatten wanneer ze weer tevoorschijn komen. De vraag is alleen hoe lang de moeder ons dit spektakel gunt.
Behoorlijk lang! De bultruggen lijken totaal niet schuw voor onze boot, die soms wild heen en weer schommelt. We lijken bovendien getuigen van een les ‘met-je-staartvin-slaan’. De jonge walvis probeert telkens als hij bovenkomt zijn vin krachtig tegen het water te meppen, maar dat wil nog niet echt lukken. We denken wel iets van progressie te zien.
Snorkelen rond walvissen
Als de bultruggen er na een tijdje vandoor gaan, vervolgen we onze boottocht richting een populaire snorkellocatie. Het water is er prachtig helder en het voelt alsof je tussen de walvissen snorkelt. Goed, dat is misschien een beetje misleidend. We zien namelijk geen enkele bultrug, maar we kunnen hun gezang onder water wél horen.
Strand in de vorm van een walvisvin
Aan het eind van de excursie mogen we kiezen waar we worden afgezet. Bij de ingang van het Nationaal Park of – veel leuker – op een heel bijzonder stuk strand. Nationaal Park Marino Ballena staat namelijk bekend om het strand in de vorm van een walvisvin.
Onze gids vindt dat natuurverschijnsel bijna té toevallig. “Dat de bultruggen uitgerekend op deze plek komen paren, dat is heel bijzonder.” Vanaf het strand zie je niet dat het op een staartvin lijkt, maar het is nog steeds bijzonder om hier te lopen. Helemaal als je bedenkt dat deze enorme zandbank bij vloed in zee verdwijnt.
We bedanken onze gids en kapitein, nemen een duik en lopen tussen de twee brandingen door naar de ingang van het natuurgebied. Voordat we terugrijden naar onze villa, bestellen we een snelle snack en heerlijk koude ananassap.
Ons favoriete hotel in Uvita
We slapen vier nachten in Villa Alturas, dat eigenlijk geen hotel mag heten. Het is namelijk een complete villa met eigen keuken en een heerlijke veranda waarop je – desgewenst vanuit een hangmat – uitkijkt over zee.
‘s Ochtends hoef je trouwens niet te koken, want bij het zwembad serveren ze een heerlijk lokaal ontbijt. (En cocktails, maar daar kun je beter pas in de middag mee beginnen.) Het hotel ligt op een kwartiertje rijden van Uvita en een auto met vierwielaandrijving is een must, want de toegangsweg naar het hotel is avontuurlijk.
